Arteterapia inaczej jest nazywana terapią przez sztukę, czyli wykorzystuje różnego rodzaju formy sztuki w procesie terapeutycznym. W arteterapii wykorzystujemy zazwyczaj muzykę, plastykę, taniec, literaturę i teatr w różnorodnych formach i odmianach.

Ja osobiście specjalizuję się w dziale arteterapii związanej ze sztukami plastycznymi (rysunek, malarstwo, rękodzieło, formy przestrzenne) i w tym kierunku rozszerzam swoje kompetencje, m.in.: o terapię ręki i arteterapeutyczny trening umiejętności społecznych. Inne formy arteterapii oczywiście również są mi znane i czasem wykorzystuję je w mojej pracy.

Wartość wytworzonych dzieł ma oczywiście znaczenie lecz wyłącznie terapeutyczne. Nie oceniamy ich wartości artystycznych, chociaż często bywam świadkiem zadowolenia i dumy uczestnika z tworzonego dzieła. Wytwór często wyzwala uczucia i emocje (radość, odprężenie, poczucie sprawstwa).

Początki arteterapii, jako dziedziny, sięgają czasów powojennych. Wykorzystywano ją wówczas jako formę terapii i rehabilitacji po ciężkich przeżyciach. W Polsce rozpowszechniona na przełomie lat 80-tych i 90-tych ubiegłego wieku, ale oczywiście sztuka jako sposób wyrażania siebie, radzenia sobie z emocjami wykorzystywana była już od pierwszych wieków naszego istnienia.

Arteterapia jest skierowana do każdego, nie ma żadnych ograniczeń wiekowych. U dzieci i młodzieży, z racji wieku i często niedostatecznego rozumienia swoich emocji, pomaga bezpiecznie wyrazić swoje problemy. Świetnie sprawdza się też u osób starszych, również jako forma rehabilitacji medycznej.

Terapię sztuką można polecić szczególnie osobom z problemami w komunikacji, z trudnościami w życiu społecznym, z problemami emocjonalnymi. Często jest również dopełnieniem terapii tradycyjnej, pomaga w emocjonalnym otwarciu się uczestnika, zwraca uwagę na inne problemy. 

Udział w arteterapii nie wymaga żadnych umiejętności czy talentu. Jest dla każdego i do każdej osoby czy grupy można ją dostosować

Dobór formy arteterapii jest bardzo indywidualny. Moim zdaniem najtrudniejsze mogą być choreoterapia i teatroterapia, które wymagają najwięcej pracy uczestnika i samego terapeuty, ponieważ często obawiamy się oceny w oczach innych. W tych dziedzinach mamy najwięcej interakcji z innymi uczestnikami, ponieważ są to najczęściej formy terapii grupowej. Forma arteterapii, którą ja osobiście wykorzystuję wydaje się być najbardziej uniwersalna. Może być przeprowadzana zarówno w grupie jak i indywidualnie. Możemy dobierać formy aktywności, tematy, materiały do konkretnych potrzeb czy też przeciwwskazań uczestnika, tak aby każdy czuł się w niej komfortowo.

Ekspresja artystyczna znacząco wpływa na rozwój całościowy człowieka, pozwala wyrazić osobiste przeżycia, uczucia i doznania. Dzięki temu pełni też funkcję terapeutyczną. Forma arteterapii, w której ja się specjalizuję, dodatkowo wpływa również na rozwój wrażliwości estetycznej, kreatywność, kształtuje zdolność postrzegania i uwrażliwia na piękno otoczenia.

Praca nad dziełem przynosi nam zawsze wiele dobrego. Najczęściej uspokaja nas i relaksuje, ale równocześnie pozwala też na bezpieczne wyrażanie trudnych emocji. Uczy nas koncentracji i kreatywności. Otwiera nas na otaczające środowisko i równocześnie na nas samych, na nasze potrzeby i nasz sposób postrzegania świata.

Arteterapii nie należy się absolutnie obawiać, ale uważam, że warto zastanowić się nad jej formą. Można ją dostosować do swoich potrzeb, temperamentu, charakteru. Zastanowić się, czy potrzebujemy arteterapii grupowej czy indywidualnej. Ja osobiście, pomimo, że specjalizuję się w dziedzinach plastycznych i manualnych, bardzo polubiłam choreoterapię, w której wykorzystujemy całe ciało. Każdy rodzaj arteterapii przynosi nam rozwój, czasem okazuje się, że wybrana przez nas forma przynosi efekty, których się nawet nie spodziewaliśmy. Pozwala nam na wyrażenie swoich emocji, na otwarcie się na siebie i otoczenie, leczy nasze zranienia, dodaje nam sił i wiary we własne możliwości. Daje poczucie sprawstwa, rozwija kreatywność, relaksuje i odpręża, często wręcz rehabilituje nasze ciało i umysł.